Cidade maravilhosa
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Edwin
13 Maart 2007 | Brazilië, Rio de Janeiro
Een eerste bericht uit de Cidade Maravilhosa, de stad die nooit slaapt, die lacht, danst, muziek maakt, je omarmt, opvreet, doodknuffelt, maar waarv ook een door de buitenlandse media genegeerde burgeroorlog woedt.Op de touristische plaatsen merk je er niks van maar in de buitenwijken strijden de drugsbendes tegen elkaar en sinds eind december ook met elkaar tegen de milities, een goed georganiseerde paramilitaire organisatie, die de favela´s met behulp van de reguliere politie proberen te veroveren op de soldaten van de drugsbaronnen, om zo law and order te herstellen. En hun eigen corrupte belangen veilig te stellen uiteraard.
De strtijd wordt met zwaar kaliber wapens gevoerd, in de nauwe straten van de favela´s. De veel te dikke paramilitairen leggen het meestal af tegen de broodmagere soldados.
De favala´s waar ik les geef, Vila Cruzeiro en Vila Aliança zijn dermate berucht, dat ze een paar keer per week op een inval kunnen rekenen. Dan komt de cavarao, een geblindeerde tank de straten binnen rijden en schiet op alles wat beweegt, gevolgd door politieagenten en paramilitairen in kogelvrije vesten, die een stadsguerilla uitvechten tegen de soldaten van de drugsbaronnen, die de wijk dag en nacht bewaken. Er zijn de laatste weken heel wat agenten, soldados en onschuldige burgers gesneuveld. Wie het precies wil volgen kan terecht op www.deadbodiesinrio.com.br
De mensen in de wijken zijn supervriendelijk, trots dat je naar hun favela komt, gastvrij en zelfs bezorgd
voor het wel en wee van de gast uit Holland. Ik hug heel wat af, ken de plaatselijke handbegroetingen en ken al redelijk wat sleutelfiguren.
Ik ben een aantal keren op zicht geweestin Vila Cruzeiro, oa op een carnavalsfeest, een baile funk, waar de soldados geheel uitgelaten, maar wel tot de tanden bewapend,vrolijk rondhosten en iedereen inspoten met een spuitbus schuim. De schuimspray was de grap van dit jaar, iedereen had zo´n ding en niemand ontkwam, ook de chauffeurs van de minibus niet. Ook langsrijdende motorrijders werd de ogen dichtgespoten en alle soldados renden als sneeuwpoppen in het rond, met 1 vinger aan de trekker, dat wel.
Dit klinkt allemaal tamelijk heftig en dat is het ook, maar tot nu toe is er in mijn bijzijn nog geen schot gelost.
Jullie kunnen misschien begrijpen dat de voorbereiding van het tennisproject wat op de achtergrond is geraakt. De banen waren dan ook niet klaar omdat geen aannemer de wijk in durfde, en de beoogde stagiaires, die na mijn vertrek de zaak draaiende moeten houden hebben een embargo van hun ouders om de wijk in te gaan. Zelf heb ik ook mijn vertrek een maand uitgesteld, maar ben toch maar vlak voor Carnaval, op advies van Nanko, de directeir van IBISS, eens op pad gegaan. Ik heb eerst Carnaval gevierd, eenonbeschrijfelijk feest van kleur en beweging, prachtige lijven, en dat nonstop.
Na al dit gewoel, ben ik even met Caroline en Elise naar Suzanne gereisd, die tijdelijk in Buenos Aires woont. Een prachtige stad,totaal anders dan Rio, veel gedestingeerder, een vleugje Italiaanse chique, gemengd met Parijse en Spaanse invloeden.
Suus heeft ons de stad laten zien, we zijn zelfs naar hetATP toernooi geweest. Verder hebben we heerlijk gegeten, geshopt (de dames) en de tourist uitgehangen.
Daarna zijn de dames met mij meegegaan naar Rio, waar we in het prachtige apartement van Pieter Freriks mochten verblijven, aan het strand van Copacabana, met uitzicht op de Pao Açucar.
We hebben met |Nanko een kenniosmakingstriopje naar Vila Aluiança gemaakt. Daar werden we zeer gastvrij onthaald. Echter bij een rondritje door de wijk, in het donker werd het even spannend. Een overijverige soldaat herkende de auto even niet, dwong ons te stoppen en rukte met getrokken pistool mijn portier open. Na enige discussie mochten we verder rijden, maar de drie gratieen achterin hebben een kijkje in de keuken gehad, dat ze niet snel zullen vergeten.
Naadat de dames naar resp. Amsterdam en BA waren vertrokken ben ik met de lessen begonnen.
Na een eindeloze reis met een boemeltrein en een minibusje kom ik in een snoeiheet Rio op het veld. In V. Cruzeiro is een basketbalveld met verlaagd volleybalnet en de ballen die Fred anderhalf jaar geleden heeft achtergelaten. Rackets komen uit de verzamelde boedel van Festina- en Gold Starleden. Jozue, mijn helper, komt uit de wijk, werkt al voor IBISS, maar vindt tennissen leuk en wil er wel mee door.
Hij pikt de zaken snel op engeeft dat weer aan de kinderen door. De kids hebben prachtige namen als Washington, Jefferson, Helder, zijn op hun slippers dolenthousiast en hebben veel balgevoel.
Soms kunnen ze niet komen, omdat er tussen hun huis en de baan een schotenwisseling is, wat nu al 3 keer gebeurd is in de ene week dat ik actief ben.
Het is een enorm fascinerende wereld waarin ondanks de altijd aanwezige violençia de mensen letterlijk vrolijk verder leven.
De strtijd wordt met zwaar kaliber wapens gevoerd, in de nauwe straten van de favela´s. De veel te dikke paramilitairen leggen het meestal af tegen de broodmagere soldados.
De favala´s waar ik les geef, Vila Cruzeiro en Vila Aliança zijn dermate berucht, dat ze een paar keer per week op een inval kunnen rekenen. Dan komt de cavarao, een geblindeerde tank de straten binnen rijden en schiet op alles wat beweegt, gevolgd door politieagenten en paramilitairen in kogelvrije vesten, die een stadsguerilla uitvechten tegen de soldaten van de drugsbaronnen, die de wijk dag en nacht bewaken. Er zijn de laatste weken heel wat agenten, soldados en onschuldige burgers gesneuveld. Wie het precies wil volgen kan terecht op www.deadbodiesinrio.com.br
De mensen in de wijken zijn supervriendelijk, trots dat je naar hun favela komt, gastvrij en zelfs bezorgd
voor het wel en wee van de gast uit Holland. Ik hug heel wat af, ken de plaatselijke handbegroetingen en ken al redelijk wat sleutelfiguren.
Ik ben een aantal keren op zicht geweestin Vila Cruzeiro, oa op een carnavalsfeest, een baile funk, waar de soldados geheel uitgelaten, maar wel tot de tanden bewapend,vrolijk rondhosten en iedereen inspoten met een spuitbus schuim. De schuimspray was de grap van dit jaar, iedereen had zo´n ding en niemand ontkwam, ook de chauffeurs van de minibus niet. Ook langsrijdende motorrijders werd de ogen dichtgespoten en alle soldados renden als sneeuwpoppen in het rond, met 1 vinger aan de trekker, dat wel.
Dit klinkt allemaal tamelijk heftig en dat is het ook, maar tot nu toe is er in mijn bijzijn nog geen schot gelost.
Jullie kunnen misschien begrijpen dat de voorbereiding van het tennisproject wat op de achtergrond is geraakt. De banen waren dan ook niet klaar omdat geen aannemer de wijk in durfde, en de beoogde stagiaires, die na mijn vertrek de zaak draaiende moeten houden hebben een embargo van hun ouders om de wijk in te gaan. Zelf heb ik ook mijn vertrek een maand uitgesteld, maar ben toch maar vlak voor Carnaval, op advies van Nanko, de directeir van IBISS, eens op pad gegaan. Ik heb eerst Carnaval gevierd, eenonbeschrijfelijk feest van kleur en beweging, prachtige lijven, en dat nonstop.
Na al dit gewoel, ben ik even met Caroline en Elise naar Suzanne gereisd, die tijdelijk in Buenos Aires woont. Een prachtige stad,totaal anders dan Rio, veel gedestingeerder, een vleugje Italiaanse chique, gemengd met Parijse en Spaanse invloeden.
Suus heeft ons de stad laten zien, we zijn zelfs naar hetATP toernooi geweest. Verder hebben we heerlijk gegeten, geshopt (de dames) en de tourist uitgehangen.
Daarna zijn de dames met mij meegegaan naar Rio, waar we in het prachtige apartement van Pieter Freriks mochten verblijven, aan het strand van Copacabana, met uitzicht op de Pao Açucar.
We hebben met |Nanko een kenniosmakingstriopje naar Vila Aluiança gemaakt. Daar werden we zeer gastvrij onthaald. Echter bij een rondritje door de wijk, in het donker werd het even spannend. Een overijverige soldaat herkende de auto even niet, dwong ons te stoppen en rukte met getrokken pistool mijn portier open. Na enige discussie mochten we verder rijden, maar de drie gratieen achterin hebben een kijkje in de keuken gehad, dat ze niet snel zullen vergeten.
Naadat de dames naar resp. Amsterdam en BA waren vertrokken ben ik met de lessen begonnen.
Na een eindeloze reis met een boemeltrein en een minibusje kom ik in een snoeiheet Rio op het veld. In V. Cruzeiro is een basketbalveld met verlaagd volleybalnet en de ballen die Fred anderhalf jaar geleden heeft achtergelaten. Rackets komen uit de verzamelde boedel van Festina- en Gold Starleden. Jozue, mijn helper, komt uit de wijk, werkt al voor IBISS, maar vindt tennissen leuk en wil er wel mee door.
Hij pikt de zaken snel op engeeft dat weer aan de kinderen door. De kids hebben prachtige namen als Washington, Jefferson, Helder, zijn op hun slippers dolenthousiast en hebben veel balgevoel.
Soms kunnen ze niet komen, omdat er tussen hun huis en de baan een schotenwisseling is, wat nu al 3 keer gebeurd is in de ene week dat ik actief ben.
Het is een enorm fascinerende wereld waarin ondanks de altijd aanwezige violençia de mensen letterlijk vrolijk verder leven.
-
13 Maart 2007 - 04:33
Suus:
Wat een mooi verslag pap!!! Ik was weer even helemaal terug...Het was inderdaad wel even eng die avond...maar ik vind het geweldig dat je dit doet!! Morgen zal ik je ook nog wel even leren hoe je foto's op je site zet, dan kan ook iedereen hier de vrolijke kopjes van je kindertjes zien!
Veel succes & plezier weer morgen!!! (meester, mogen we lijnentikkertje doen??)
*luchtkusje vanuit BA*
xxxx Suus -
13 Maart 2007 - 07:43
Nico Bezuur:
He Wereldreiziger. Ik was gisteren bij je in de buurt en heb met je Caroline een kopje thee gedronken en alles al gehoord. Wat een gewaagd maar mooi experiment. Kom wel heel terug ik wil graag hier ook een lesje van je of de oude strijd om toch nog eens van je te winnen oppakken. -
13 Maart 2007 - 08:13
Rutger Abeln:
Wij volgen het ademloos. Er stond hier een mooie foto, voorpagina, in NRC van de favela-situatie. Ik ben jaloers! -
13 Maart 2007 - 08:39
Marja Busnach:
Hoi Edwin,
Wat een enerverend en mooi verslag. Ik heb bewondering voor je dat je het allemaal durft. Goed dat je toch bent gegaan en ik hoop dat je er fantastisch werk kan doen onder deze omstandigheden. Wat een leven voor de kinderen daar, bijna niet voor te stellen als je er niet middenin zit. Het moet goed voelen om een heel klein beetje te kunnen doen voor ze. Heb je medewerking van de plaatselijke overheid of moeten jullie alles zelf doen? Wij gaan volgende week op tennisreis, ( dat is wel iets heel anders he)we zullen aan je denken en je missen. Denk je dat ik nog iets kan doen op de reis wat jullie project kan helpen? Je weet ik neem graag het initiatief om jullie te ondersteunen.
Ik hoor het misschien nog wel van je.Ik wens je heel veel sterkte, plezier en wees voorzichtig.
Met warme groet,
Marja
-
13 Maart 2007 - 08:58
Olivier:
Geweldig verslag. Als ik iets voor je kan doen hier, dan hoor ik het wel. veel succes met het vervolg. -
13 Maart 2007 - 09:00
Jos Buysen/tooyh:
wat 'n fantastisch verhaal Edwin, en fijn te horen dat je het straattennis heb kunnen oppakken tussen alle schotenwisselingen door, veel succes verder...
ik lees dat je die oude tennisballen van Fred gebruikt,zijn die nieuwe ballen van Dunlop niet aangekomen?
Hou me op de hoogte.
groetsels,
jos. -
13 Maart 2007 - 15:45
Caro:
Dag lieve waarbenjij.nu-echtgenoot!
Het is zo: als je weer eenmaal gewoon in Amsterdam bent kun je je nauwelijks nog voorstellen hoe het daar aan de andere kant van de oceaan aan toe gaat...! Maar goed, blijf goed uit je doppen kijken, houd alle soldados te vriend en geef al je aandacht aan je leergierige kindertjes!!!
Heel veel kussen + liefs,
Caro -
13 Maart 2007 - 16:22
Eli:
Bon dia, pap! Tudo bem?
Wat een beeldend verslag! (als wie klink ik nu..?) Erg leuk dat de lessen bevallen, ook bij de kindjes!! Heb je het woestijnspel al geintroduceerd? Ben erg benieuwd naar foto's..
Ok, ik ga zo naar beachvolley (alle techieken die ik daar heb afgekeken in praktijk proberen te brengen!)
Veel plezier nog, en doe voorzichitg!
xxxx Etje -
13 Maart 2007 - 20:37
Olivier:
www.deadbodiesinrio.com.brZeer interessante link, maar klopt die??
-
13 Maart 2007 - 21:11
Marianne:
wat een fascinerend verhaal. ik hoop dat je inspanningen iets opleveren. En zo niet dan groeien de achterstandswijken hier ook inclusief geweld en rellen: daar zijn vast ook nog wel kindertjes die willen leren tennissen; met iets minder risico voor jou en anders wij wel. Succes en zorg dat je heel blijft en tijdig terugkomt. -
13 Maart 2007 - 22:39
Dennis:
Hoi Edwin, Wat leuk om zo weer eens wat van je te horen. Fascinerende reis en leuk "ontwikkelingsproject". Moet wel even inleven in de andere wereldorde daar, maar alles went. Veel succes, pas op jezelf en ik wacht op een volgend bericht (met beeldmateriaal natuurlijk). groet
Dennis -
15 Maart 2007 - 09:10
Frank:
Beste Edwin,
Dank voor je uitgebreide verslag. Wat schrijf jij toch leuk. Wat goed dat het tennissen begint te lukken en dat alle kinderen zo enthousiast zijn. Ik heb begrepen dat het lekker warm is. Ik wens je ongelovelijk veel succes!! Heel veel goeds van ons drieën, Bauke, Elisabeth en Frank -
19 Maart 2007 - 16:03
Else Valk:
Reuze bedankt voor je foto's en verhaal. 22maart ga ik weer naar de rust en stilte in Frankrijk, en dan mail ik je meer.
lieve groet else -
23 Maart 2007 - 06:57
Erik Wiewel:
Heee Ome Ed, alles goed, via Suus op je Blog terecht gekomen. Leuk. Jezus man wat een heftige verhalen, niet voor te stellen. Zit hier op mn werk achter de PC en dan komt een totaal andere wereld binnen met jou verhalen. Enorm
Houd me op de hoogte.
Pas je wel goed op jongen, en eet je wel goed??
Erik Eus -
25 Maart 2007 - 16:18
Chris:
Hoi Edwin,
Caro heeft mij een email met je website in Brazilie gestuurd! Vauit IJburg
stuur ik je een berichtje. Ik vind je verslag over Brazilie geweldig wat je daar hebt gedaan, vooral leuke straatkids leren de tennislessen van je! Lekker weer in Brazilie!!! Wat reuze leuk dat Caro, Eli en Suus bij je overkwamen en daarna bij Suus in BA overkwamen, zo vertelde Eli mij tijdens Caro's verjaardag! Je kan ervan genieten en draagt vooral in zomerkleding!
Laat je mij even weten wanneer je weer in Nederland terugkomt?
Just komt straks bij mij borrelen en eten!
Voor je het allerbeste met het tennislessen geven van je straatkids en straks een behouden terugreis toegewenst!
Dag lieve Edwin en doei!
Liefs, Chris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
