Terug in de favela's van Rio
Door: Edwin
Blijf op de hoogte en volg Edwin
16 Augustus 2007 | Brazilië, Rio de Janeiro
Na drie en een halve maand in Amsterdam ben ik voor twee weken naar Rio terug gekeerd. Weliswaar met enige schroom omdat tijdens mijn dagelijkse leesuurtje in de Braziliaanse kranten op internet bleek dat de situatie met name in Vila Cruzeiro in de Zona Norte, buitengewoon gevaarlijk was.
Op twee mei is de militaire politie begonnen acties te houden om de plaatselijke drugsbazen gevangen te nemen, wat resulteerde in een golf van dagelijks geweld, vele tientallen doden, meestal onschuldige kinderen en een nog vele malen hoger aantal gewonden. Het Nederlandse journaal heeft daar nog enige aandacht aan besteed.
De ziekenhuizen lagen barstensvol, de begrafenisondernemingen deden goede zaken, maar het dagelijks leven in de favela's was volstrekt onleefbaar geworden.
De scholen bleven 3 maanden dicht omdat het te gevaarlijk was om over straat te gaan, de elekticiteit viel regelmatig uit, vuilnis werd niet meer opgehaald en dagelijks waren er heftige schietpartijen.Op een dag is de politie er met 1300 man binnengetrokken, met veel geweld, maar zonder dat de doelstellingen maar in de verste verte werden bereikt. Kortom het gewone leven lag helemaal stil, maar er waren berichten dat het enige wat nog enigszins functioneerde de tennisschool was.
Jozue, de tennistrainer is niet bang voor kogels. Zijn baan ligt dan ook op ongeveer 30 meter van de hoofdstraat waar de caveirao rijdt, (de op alles wat beweegt schietende tank). Hij kent de vuurwerksignalen die de komst van de caveirao verraden en kan op tijd binnen zijn achter betonnen muren als het geweld losbarst. Zijn lessen gingen gewoon door, zij het dat er steeds minder leerlingen over straat mochten van hun ouder(s).
Toevallig viel mijn bezoek samen met de PAN, de Pan American Games, een soort Olympische spelen voor het amerikaanse continent, een in de rest van de wereld onbekend, maar daar erg belangrijk evenement.
De stadsbestuurders wilden goede sier maken met een veilige stad, waar sporters en de toeschouwers veilig waren en niet beroofd zouden worden.Dit alles om een goed rapportcijfer te krijgen want Brazilie wil de WK voetbal van 2014 binnen halen. Op iedere straathoek in de stad en bij alle stadions stonden 24 uur per dag politieauto's om de veiligheid te waarborgen. De favela's waren volledig afgeschermd van de buitenwereld. Op iedere hoek in de buitenring van de favela's stond een 4-wheel drive van de militaire politie, met 2 of 3 tot de tanden bewapende agenten met kogelvrije vesten en helmen op, de loop gericht op de straat waar de bewoners de wijk in of uit gingen.
In Vila Alliança, mijn andere favela, die in het westen van de stad ligt, ver van V. Cruzeiro, was de situatie ook onvoorspelbaar omdat een rivaliserende bende al enige weken pogingen doet om de macht daar over te nemen, wat ook in de regel niet zachtzinnig gaat.
Na overleg met de mensen van IBISS in Rio heb ik besloten toch naar Rio te gaan om te kijken of ik nog iets kon doen al konden zij me niet garanderen dat ik de wijken in zou kunnen.
Eenmaal in Rio aangekomen bleek de totale politiemacht zich inderdaad slechts met bewaking bezig te houden en er waren geen troepen meer over om acties in de favela's te houden. Voor mijn deur in Copacabana stond 24 uur per dag een politiewagen. De PAN is dan ook zonder incidenten verlopen, waar de bestuurderen byzonder trots op zijn. Mijn voordeel was dat ik de wijken betrekkelijk veilig in kon. Ik belde 's ochtends of het rustig was, stapte dan in de trein en informeerde bij de bestuurder van het busje dat de wijk in gaat of er nog incidenten waren. Dat was nooit het geval dus ik kon vrolijk verder.
Ik werd in beide favela's als een verloren zoon ontvangen. Iedereen kwam even een handje geven, even huggen, even kussen en een enorme hoeveelheid kinderen was lekker aan het tennissen.
De echte tennisnetten waren intussen gearriveerd en daarmee leek het alweer meer op een tennisbaan dan toen ik vertrok. De benodigde belijning gaat nu binnenkort aangebracht worden als het tenminste rustig blijft, en de baan in V. Alliança wordt iets verlengd, zodat hij de officiele afmetingen krijgt, met een iets te kleine uitloop, maar ja.
De baan in Terra Encantada, de favela die op de nominatie staat om begin 2008 een tennisbaan te krijgen is schoongemaakt met een bulldozer en de opbouw kan er beginnen. En ik heb begrepen dat er plannen zijn om de tennisbaan in V. Cruzeiro die nu te kort is, een etage op te tillen, zodat er een overdekte baan komt op de eerste etage van een vernieuwd sportcentrum. Ambitieuze plannen, maar ik denk dat de kinderen het verdienen. Ze waren weer net als vorige keer voorbeeldige modelleerlingen, zeer attent, oplettend en in vele gevallen barstend van het balgevoel. En in een land waar tennis slechts door de high-society gespeeld wordt is het voor de favelakids een enorme uitdaging om te exceleren. Ze doen enorm hun best en het plezier straalt er van af.
Groot was de teleurstelling toen ze hoorden dat ik maar zo kort bleef. Ik kreeg wel 30 verjaardagen opgesomd, waarop ik beslist terug moest komen.
Nu weer een paar maandjes Amsterdam, maar het hart en geest zijn gedeeltelijk in Rio achtergebleven, dus dat ik terugga staat als een paal boven water.
Ik was deze reis zonder toestel op pad. De foto's bij deze aflevering zijn in maart gemaakt door de fotograaf Rien Hokken, die toen in de favela's mijn kids heeft gefotografeerd.
Op twee mei is de militaire politie begonnen acties te houden om de plaatselijke drugsbazen gevangen te nemen, wat resulteerde in een golf van dagelijks geweld, vele tientallen doden, meestal onschuldige kinderen en een nog vele malen hoger aantal gewonden. Het Nederlandse journaal heeft daar nog enige aandacht aan besteed.
De ziekenhuizen lagen barstensvol, de begrafenisondernemingen deden goede zaken, maar het dagelijks leven in de favela's was volstrekt onleefbaar geworden.
De scholen bleven 3 maanden dicht omdat het te gevaarlijk was om over straat te gaan, de elekticiteit viel regelmatig uit, vuilnis werd niet meer opgehaald en dagelijks waren er heftige schietpartijen.Op een dag is de politie er met 1300 man binnengetrokken, met veel geweld, maar zonder dat de doelstellingen maar in de verste verte werden bereikt. Kortom het gewone leven lag helemaal stil, maar er waren berichten dat het enige wat nog enigszins functioneerde de tennisschool was.
Jozue, de tennistrainer is niet bang voor kogels. Zijn baan ligt dan ook op ongeveer 30 meter van de hoofdstraat waar de caveirao rijdt, (de op alles wat beweegt schietende tank). Hij kent de vuurwerksignalen die de komst van de caveirao verraden en kan op tijd binnen zijn achter betonnen muren als het geweld losbarst. Zijn lessen gingen gewoon door, zij het dat er steeds minder leerlingen over straat mochten van hun ouder(s).
Toevallig viel mijn bezoek samen met de PAN, de Pan American Games, een soort Olympische spelen voor het amerikaanse continent, een in de rest van de wereld onbekend, maar daar erg belangrijk evenement.
De stadsbestuurders wilden goede sier maken met een veilige stad, waar sporters en de toeschouwers veilig waren en niet beroofd zouden worden.Dit alles om een goed rapportcijfer te krijgen want Brazilie wil de WK voetbal van 2014 binnen halen. Op iedere straathoek in de stad en bij alle stadions stonden 24 uur per dag politieauto's om de veiligheid te waarborgen. De favela's waren volledig afgeschermd van de buitenwereld. Op iedere hoek in de buitenring van de favela's stond een 4-wheel drive van de militaire politie, met 2 of 3 tot de tanden bewapende agenten met kogelvrije vesten en helmen op, de loop gericht op de straat waar de bewoners de wijk in of uit gingen.
In Vila Alliança, mijn andere favela, die in het westen van de stad ligt, ver van V. Cruzeiro, was de situatie ook onvoorspelbaar omdat een rivaliserende bende al enige weken pogingen doet om de macht daar over te nemen, wat ook in de regel niet zachtzinnig gaat.
Na overleg met de mensen van IBISS in Rio heb ik besloten toch naar Rio te gaan om te kijken of ik nog iets kon doen al konden zij me niet garanderen dat ik de wijken in zou kunnen.
Eenmaal in Rio aangekomen bleek de totale politiemacht zich inderdaad slechts met bewaking bezig te houden en er waren geen troepen meer over om acties in de favela's te houden. Voor mijn deur in Copacabana stond 24 uur per dag een politiewagen. De PAN is dan ook zonder incidenten verlopen, waar de bestuurderen byzonder trots op zijn. Mijn voordeel was dat ik de wijken betrekkelijk veilig in kon. Ik belde 's ochtends of het rustig was, stapte dan in de trein en informeerde bij de bestuurder van het busje dat de wijk in gaat of er nog incidenten waren. Dat was nooit het geval dus ik kon vrolijk verder.
Ik werd in beide favela's als een verloren zoon ontvangen. Iedereen kwam even een handje geven, even huggen, even kussen en een enorme hoeveelheid kinderen was lekker aan het tennissen.
De echte tennisnetten waren intussen gearriveerd en daarmee leek het alweer meer op een tennisbaan dan toen ik vertrok. De benodigde belijning gaat nu binnenkort aangebracht worden als het tenminste rustig blijft, en de baan in V. Alliança wordt iets verlengd, zodat hij de officiele afmetingen krijgt, met een iets te kleine uitloop, maar ja.
De baan in Terra Encantada, de favela die op de nominatie staat om begin 2008 een tennisbaan te krijgen is schoongemaakt met een bulldozer en de opbouw kan er beginnen. En ik heb begrepen dat er plannen zijn om de tennisbaan in V. Cruzeiro die nu te kort is, een etage op te tillen, zodat er een overdekte baan komt op de eerste etage van een vernieuwd sportcentrum. Ambitieuze plannen, maar ik denk dat de kinderen het verdienen. Ze waren weer net als vorige keer voorbeeldige modelleerlingen, zeer attent, oplettend en in vele gevallen barstend van het balgevoel. En in een land waar tennis slechts door de high-society gespeeld wordt is het voor de favelakids een enorme uitdaging om te exceleren. Ze doen enorm hun best en het plezier straalt er van af.
Groot was de teleurstelling toen ze hoorden dat ik maar zo kort bleef. Ik kreeg wel 30 verjaardagen opgesomd, waarop ik beslist terug moest komen.
Nu weer een paar maandjes Amsterdam, maar het hart en geest zijn gedeeltelijk in Rio achtergebleven, dus dat ik terugga staat als een paal boven water.
Ik was deze reis zonder toestel op pad. De foto's bij deze aflevering zijn in maart gemaakt door de fotograaf Rien Hokken, die toen in de favela's mijn kids heeft gefotografeerd.
-
16 Augustus 2007 - 12:17
Eli:
Hopelijk staat Jozuè nu les te geven aan de modelleerlingen!
Zoals gewoonlijk ben je niet teruggekeerd zonder een enorme stapel cd's, dus daarmee kan je je nog een beetje in Rio wanen!
De foto's zijn prachtig! vooral nr 2 superlief!
xxxx -
16 Augustus 2007 - 14:52
Sylvia:
K lees dit vanuit mijn gedeelde kantoor 6 hoogachter bij de Arena! Geniet ervan. Voor 2 weken moet je de dans kunnen ontspringen -
16 Augustus 2007 - 15:53
Caro:
je vergeet nog te vertellen dat het deze keer in Rio, op een paar dagen na, koud was (wel 13 graden!), zodat ik je een paar keer bibberend en niezend aan de telefoon heb gehad. Helemaal geen vrolijk carnavalsweertje! Hoewel ... gelukkig heb je kunnen zien dat er toch alweer serieus geoefend werd door de samba-school voor het carnaval van volgend jaar. Dat is het geheim: zo blijft ook het voetenwerk van je Braziliaanse leerlingetjes voor eeuwig in training!
Tot de volgende keer!
Kus, caro -
17 Augustus 2007 - 08:28
JOS-TOOYH:
'n prachtig verslag weer Edwinho, het blijkt toch alweer maar dat de "taal"van de sport ,in dit geval tennis, voor defavela-kids meer plezier in het leven geeft dan lesboeken.
Zo lekker doorgaan Edwinho , er komt 'n dag dat er in de favela's alleen nog maar tennisballen fluitend overkomen en dat de kogels zich beschamend terugtrekken in de schuttersputjes.
succes en we zien elkaar spoedig.
jos. -
17 Augustus 2007 - 09:46
Suus:
Hi pap!!
Ik had je verslag gister natuurlijk al goedgekeurd, maar wil toch nog wel even zeggen dat ik het weer erg mooi en beeldend geschreven vind! *schouderklop*
En een schitterende fotoslectie ook (zeg welke genie heeft dat zo knap op je site gekregen??? :p) Nog even en je gaat mijn pageviews overtreffen (je bent al over de 1000!)
Zat net te lezen in Ineke trouwens en kon me door jouw verhalen helemaal voorstellen hoe zij daar in Rio zat. Ze had het btw ook over de jeitinho haha :)
Maargood ik ben iig blij dat je weer heelhuids thuis bent en nu maar afwachten hoelang je het deze keer uithoudt met de globo-site en je brasso-cd's, voordat je m weer richting Rio smeert!
Ik reserveer je iig alvast even voor 5 januari!
xxxx Suus -
17 Augustus 2007 - 14:37
FranK:
Beste Edwinho,
Weer heel hartelijk dank voor je leuke enthousiaste verhaal. Wat ontzettend goed dat jij weer de tijd en de moeite hebt genomen om jouw tennistalent in Rio helemaal weer over te dragen.
Groeten, Frank -
21 Augustus 2007 - 11:26
Faria:
Hai Edwin, dat is weer een tijd geleden. Zo te zien heb jij het heel erg naar je zin gehad. Leuk om te zien hoe je al die kinderen les geeft. Hier is het dagelijkse leven weer begonnen, kinderen naar school brengen, werken, slapen, erg saai.Leuk om weer wat van je te horen het gaat je goed en we spreken mekaar.
De groeten faria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
